|
De boot |
WANDERER-37 |
|
Ontwerp |
Martin Bekebrede (Jachtarchitect), Nel Punt (Zeilteken) |
|
Bouwers |
NAZ-schepen,
Kroes Scheepsbouw, Siep de Lang (timmerwerk),
Oksewiel Scheepstechniek, Martien Beets (schilderwerk) |
|
Bouwgeleiding |
Den Drijver Expertise |
|
Opdrachtgevers |
Wim Blankenstijn,
Henriette Beckers |
Hoe kies je een naam voor een boot?
Voor onze eerste boot speurden we met een vergrootglas op
vooroorlogse foto’s. We wilden de naam vinden van de zelfgebouwde BM van de
vader van Henriette. We vonden die en het werd dus de “Zwalker”.
Voor onze tweede boot kozen we voor “Aquamarijn”.
Letterlijk betekent het “zeewater”, maar het had voor ons vooral
ook de bijbetekenis van iets waardevols.
En
dan nu de “Wisseling”
De voor de hand liggende reden voor de naam lijkt de wisseling
van een scherp jacht naar een “neo-platbodem”. Maar er was meer …
De naam van onze derde boot was er al eerder dan de boot zelf.
De naam is afgeleid van een gedicht van Garmt Stuiveling
uit zijn bundel Elementen (1931)
(…)
Daar is geen einde / en geen begin: / het enig zijnde / is wisseling.
Dit citaat stond ook op de rouwkaart van de vader van Wim.
Voor ons associeert “Wisseling”, naast de meer filosofische
betekenis, vooral ook met het getij op onze geliefde Wadden. En het werd
uiteindelijk toch een boot voor die wadden.